Eindelijk weer een bericht uit het warme Myanmar
Door: Coby
22 Oktober 2012 | Nederland, Gorinchem
Hallo allemaal,
Inmiddels ben ik in Mandalay en ben jullie niet vergeten.
In tegendeel, zo'n 2 uur een mooi verhaal gemaakt op mijn site, vervolgens stuur ik het weg en ben ik alles kwijt.
Dan nu maar een nieuwe poging.
In Toungoo een ongelooflijke regenbui gehad die anderhalf uur duurde.
Gelukkig zat ik in een internet tentje.
12 okt gaan we naar Kalaw, wat in de bergen ligt. Vroeger gingen de Engelsen hier naar toen om de hitte te onvluchten.
We eten bij restaurant The 7 sisters.
Ze hebben er overheerlijke zelfgemaakte wijn, mm.
En ze maken hun traditionele Shan eten.
Geen slechte avond dus.
De meeste van de groep kiezen voor een halve dag trekking en na 5 keer de 18 km te hebben gelopen loop ik nu dus de 8 km.
De groep is erg relaxt en we slenteren over de paden.Ze nemen overal de tijd voor.
We wijzigen het schema om naar het Inlemeer te gaan, daar vindt een groot festivel plaats.
In de Phaung Daw U Paya, een pagode bevinden zich 5 met goud beplakte beeldjes.
Dagelijks mogen alleen mannen er stukjes bladgoud opplakken.
De afgelopen eeuwen, sinds de 12de eeuw plakken de gelovigen er flink op los.
De boeddha beeldjes zijn inmiddels veranderd in klompjes goud.
Niet oneerbiedig bedoeld, maar een soort sneeuwpop in het klein.
16 okt om half 5 in de ochtend vertrekken we met onze 4 smalle bootjes.
Gaaf in het donker het grote Inlemeer op, het licht te zien worden, de sterren te zien gaan en de zon op te zien komen.
Bij de pagode is het druk, de beeldjes verlaten vandaag hun heilige plaats.
Op een na, die blijft om de pagode te beschermen.
Met veel ceremonie worden ze naar buiten gedraken, een klomp goud met een rood gekleurd jasje aan.
Monniken, muziek, gezang, blazen op schelpen, en het allermooiste: ik sta er 1 meter vandaan!!
Ze gaan een grote gouden boot in.
En dan; waar het Inlemeer bekend en beroemd om is; de mannen hebben hier broeken aan ipv de longi.
Ze slaan hun been om de roeispaan en balanseren op 1 been en roeien met hun andere been.
Er zijn veel boten voor nodig om de gouden boot voort te trekken.
De mannen ( in roze gekleurde broeken) maken zeker 10 boten aan elkaar vast en zo trekken ze roeiend met hun benen de gouden boot voort.
Tot een volgende plaats aan het meer. Daar " slapen" de klompjes goud in een tempel/pagode om vervolgens in 1 maand dagelijks het hele meer
( met de vele kanaaltjes) rond te gaan.
Wat een pracht gezicht en wat prijs ik mij gelukkig dat ik dit weer mag meemaken!!
Het is heerlijk varen en iedere keer zie ik weer nieuwe stukjes drijvende tuinen en huizen die de mensen op palen bouwen.
Mijn gedachten dwalen soms af naar mijn vader.
Ik mis hem, zijn mails die ik tijdens mijn reizen kreeg en altijd eindigend dat ik voorzichtig moet zijn en de vele kruisjes. (kusjes dus)
We vervolgen onze weg en gaan naar Pindaya.
Er staat een zware trekking gepland, maar al dagen geleden hebben ze besloten deze niet te doen, het veel stijgen in korte tijd, het gezamelijk slapen in een klooster op de grond en het vele regen van de laatste tijd.
Ik weet uitervaring dat het echt een zware tocht is.
Het houten hokje bij het hotel, ( waar we altijd onze rugzakken zetten als we de trekking doen) is nu een internet tentje geworden,
.
Hier kan ik skypen met Ria, al valt soms het geluid weg, dan weer het beeld, maar het is mogelijk.
Hier hoor ik dat het niet goed gaat met Tygo, ons reutje, het mannetje, de enige tussen onze 3 vrouwtjes honden.
Ria heeft al contact gehad met de dierenarts en wil mijn mening weten.
Als ik het verhaal heb gehoord, besluiten we om Tygo te laten inslapen.
We huilen samen.
De volgende ochtend als ik na 9 uur rijden in Mandalay aan kom lees ik in een mail dat het al gebeurt is.
Raar, gek, vervelend om hier te zijn in Myanmar terwijl er iets levends waar ik toch van ben gaan houden, straks bij thuiskomst niet meer is.
Robin, Frank en Ria waren erbij.
Frank heeft een diep gat gegraven in mijn tuin en daar ligt Tygo.
Ria zegt dat Zora, Momo en Lola rustiger zijn.
De mensen op straat spreken Ria aan.
Het leven gaat verder en zeker in Mandalay, de tweede grote stad.
Daar waar in Yangon geen scooters mogen rijden, scheuren ze er hier flink op los.
Heel druk, veel herrie en de regen is gestopt en inmiddels is het gemiddeld 35 graden.
Zweten en nog eens zweten en een heel druk programma.
3 dagen achter elkaar veel zien, bus in, bus uit, ook een uurtje varen en dagelijks om 6 uur op.
Morgen om 5 uur, dan vertrekken we naar Bagan, waar we 3 hele dagen hebben en 4 nachten in hetzelfde hotel. Heerlijk.
Daarover later meer.
Nu proberen dit weg te sturen.
Ik kijk weer uit naar jullie reacties.
Groetjes Coby.xx
Inmiddels ben ik in Mandalay en ben jullie niet vergeten.
In tegendeel, zo'n 2 uur een mooi verhaal gemaakt op mijn site, vervolgens stuur ik het weg en ben ik alles kwijt.
Dan nu maar een nieuwe poging.
In Toungoo een ongelooflijke regenbui gehad die anderhalf uur duurde.
Gelukkig zat ik in een internet tentje.
12 okt gaan we naar Kalaw, wat in de bergen ligt. Vroeger gingen de Engelsen hier naar toen om de hitte te onvluchten.
We eten bij restaurant The 7 sisters.
Ze hebben er overheerlijke zelfgemaakte wijn, mm.
En ze maken hun traditionele Shan eten.
Geen slechte avond dus.
De meeste van de groep kiezen voor een halve dag trekking en na 5 keer de 18 km te hebben gelopen loop ik nu dus de 8 km.
De groep is erg relaxt en we slenteren over de paden.Ze nemen overal de tijd voor.
We wijzigen het schema om naar het Inlemeer te gaan, daar vindt een groot festivel plaats.
In de Phaung Daw U Paya, een pagode bevinden zich 5 met goud beplakte beeldjes.
Dagelijks mogen alleen mannen er stukjes bladgoud opplakken.
De afgelopen eeuwen, sinds de 12de eeuw plakken de gelovigen er flink op los.
De boeddha beeldjes zijn inmiddels veranderd in klompjes goud.
Niet oneerbiedig bedoeld, maar een soort sneeuwpop in het klein.
16 okt om half 5 in de ochtend vertrekken we met onze 4 smalle bootjes.
Gaaf in het donker het grote Inlemeer op, het licht te zien worden, de sterren te zien gaan en de zon op te zien komen.
Bij de pagode is het druk, de beeldjes verlaten vandaag hun heilige plaats.
Op een na, die blijft om de pagode te beschermen.
Met veel ceremonie worden ze naar buiten gedraken, een klomp goud met een rood gekleurd jasje aan.
Monniken, muziek, gezang, blazen op schelpen, en het allermooiste: ik sta er 1 meter vandaan!!
Ze gaan een grote gouden boot in.
En dan; waar het Inlemeer bekend en beroemd om is; de mannen hebben hier broeken aan ipv de longi.
Ze slaan hun been om de roeispaan en balanseren op 1 been en roeien met hun andere been.
Er zijn veel boten voor nodig om de gouden boot voort te trekken.
De mannen ( in roze gekleurde broeken) maken zeker 10 boten aan elkaar vast en zo trekken ze roeiend met hun benen de gouden boot voort.
Tot een volgende plaats aan het meer. Daar " slapen" de klompjes goud in een tempel/pagode om vervolgens in 1 maand dagelijks het hele meer
( met de vele kanaaltjes) rond te gaan.
Wat een pracht gezicht en wat prijs ik mij gelukkig dat ik dit weer mag meemaken!!
Het is heerlijk varen en iedere keer zie ik weer nieuwe stukjes drijvende tuinen en huizen die de mensen op palen bouwen.
Mijn gedachten dwalen soms af naar mijn vader.
Ik mis hem, zijn mails die ik tijdens mijn reizen kreeg en altijd eindigend dat ik voorzichtig moet zijn en de vele kruisjes. (kusjes dus)
We vervolgen onze weg en gaan naar Pindaya.
Er staat een zware trekking gepland, maar al dagen geleden hebben ze besloten deze niet te doen, het veel stijgen in korte tijd, het gezamelijk slapen in een klooster op de grond en het vele regen van de laatste tijd.
Ik weet uitervaring dat het echt een zware tocht is.
Het houten hokje bij het hotel, ( waar we altijd onze rugzakken zetten als we de trekking doen) is nu een internet tentje geworden,
.
Hier kan ik skypen met Ria, al valt soms het geluid weg, dan weer het beeld, maar het is mogelijk.
Hier hoor ik dat het niet goed gaat met Tygo, ons reutje, het mannetje, de enige tussen onze 3 vrouwtjes honden.
Ria heeft al contact gehad met de dierenarts en wil mijn mening weten.
Als ik het verhaal heb gehoord, besluiten we om Tygo te laten inslapen.
We huilen samen.
De volgende ochtend als ik na 9 uur rijden in Mandalay aan kom lees ik in een mail dat het al gebeurt is.
Raar, gek, vervelend om hier te zijn in Myanmar terwijl er iets levends waar ik toch van ben gaan houden, straks bij thuiskomst niet meer is.
Robin, Frank en Ria waren erbij.
Frank heeft een diep gat gegraven in mijn tuin en daar ligt Tygo.
Ria zegt dat Zora, Momo en Lola rustiger zijn.
De mensen op straat spreken Ria aan.
Het leven gaat verder en zeker in Mandalay, de tweede grote stad.
Daar waar in Yangon geen scooters mogen rijden, scheuren ze er hier flink op los.
Heel druk, veel herrie en de regen is gestopt en inmiddels is het gemiddeld 35 graden.
Zweten en nog eens zweten en een heel druk programma.
3 dagen achter elkaar veel zien, bus in, bus uit, ook een uurtje varen en dagelijks om 6 uur op.
Morgen om 5 uur, dan vertrekken we naar Bagan, waar we 3 hele dagen hebben en 4 nachten in hetzelfde hotel. Heerlijk.
Daarover later meer.
Nu proberen dit weg te sturen.
Ik kijk weer uit naar jullie reacties.
Groetjes Coby.xx
-
22 Oktober 2012 - 17:18
Truus:
Ha Coby, O wat is het leuk je verslag te lezen, ik ben weer helemaal daar. En wat gaaf dat jullie het festival met de gouden beeldjes hebben meegemaakt. Ik weet nog dat we de grote boot hebben zien liggen, maar om hem nu te zien varen en voortgetrokken worden door beenroeiers is geweldig!
En het eten bij de 7 sisters....toen wij er waren was er net het nieuws van het vrijlaten van Aung. En dan hebben jullie Bagan nog te goed en dat heerlijke strand....
Voor ons schiet het nu ook op. Op 4 november vliegen we op weg naar mooie avonturen, zo hopen we.
Geniet nog van het mooie Bagan, lekker met een opaardenkarretje of de fiets en dan naar de zonsondergang kijken en mooi lakwerk kopen!
Veel plezier nog en de groeten aan Jolanda!
Hartelijke groet, Truus
-
22 Oktober 2012 - 17:21
Piet:
Lo Co,
mens mens, wat een verhalen heb je weer te vertellen, wat maak je toch veel mee.
Heerlijk dat de groep relaxt is, kun je wellicht zelf ook net ff gebruiken bij het
denken aan vroeger, het gemis enz.
Sterkte daar
grtz
W & P -
22 Oktober 2012 - 18:07
Matthijs:
Hey Coby,
Leuk verhaal. Nog heel veel plezier!
Groeten,
Matthijs -
22 Oktober 2012 - 18:42
Angela:
Wat erg van je hondje en balen dat je er niet bij kon zijn.
Geniet nog van je tijd daar!
Groetjes, Angela -
22 Oktober 2012 - 19:36
Ed:
Hoe naar ook over je hond, weer een schitterend verhaal -
22 Oktober 2012 - 20:58
Marjan:
he cootje
wat fijn om je weer te horen en tis weer heerlijk om je verhalen te lezen wat je zoal ziet en voelt. En goed hoor om je gedachten en gevoelend te laten gaan cobie en terug te denken aan je vader en wat hij dan zoal schreef. Het houden van he..
En wat triest van tygo, maar misschien ook beter voor het hondje zelf. Voor thuisfront altijd moeilijk en met emo's om dit te moeten besluiten. Voor jou natuurlijk ook niet fijn om dan ver weg te zijn maar gelukkig ben je wel op de hoogte en dat scheelt al een hele boel bij terugkomst. Jullie konden het gelukkig wel samen delen via skype.
He meid, ik hoop dat je nog veel te zien krijgt daar en lekker kunt relaxen dankzij de groep.
Gelukkig geen narigheden binnen de groep?
Hier is het vandaag en morgen net LENTE, heerlijk.Mear algauw zullen we hier de winterse temperaturen gaan voelen brrrr ff omschakelen...is ook wel weer lekker toch, dicht bij mn houtkacheltje zitten. Hier is de herfstvakantie weer voorbij en ben zelf nu een week vrij. Samen alleen met de kids, gradus zit momenteel in Amerika voor zijn werk, in omgeving van chigago. Nog nooit gevlogen dus met 11 uur vliegen weet hij nu wat het is.
He co voor je t weet ist weer bijna kerst, het rooster december lig klaar. Als je iets wil weten, geef ik het aan je door. Nou ik ga maar eens stoppen en mijn praatje plaatsen.
Het allerbeste co en geniet van alles om je heen.....toitoi liefs marjan
-
22 Oktober 2012 - 23:48
Maaike:
Hoi Coby,
Fijn weer iets van je te horen. Ook al hoor ik af en toe wel iets van Ria natuurlijk.Hier gaat alles z'n gangetje. Vandaag wezen schilderen en vanmiddag is Frerik geweest. Morgen ga ik weer naar mijn moeder daar gaat het steeds slechter mee. Maar dat is je wel bekend.Fijn dat je een goede groep heb, zodat je zelf op een beetje bij kan komen.Verder is er weinig nieuws alleen dat ik steeds meer naar mijn vacantie verlangt. Vooral als ik jou verhalen leest.
GOBY VEEL LIEFS EN PAS HEEEEEEL GOED OP JEZELF .
groeten maaikeXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX. -
23 Oktober 2012 - 00:00
Eva:
Hey Coby,
Jij maakt ook altijd wat mee he. Zowel de leuke dingen als de minder leuke.
Gaaf joh dat Inle festival. Je hebt vast weer prachtige foto's !
Jammer van Tygo maar misschien maar beter zo.
Ik zit in Panama! Weekje op studiereis, gewonnen tripje zelfs. Mooi hier. Heel groen ( dus elke dag ook regen). Voor mij een keer wat anders en best mooi vind ik. Klein en behapbaar landje met lekkere rum.
Geniet van Bagan en tot schrijfs,
Eva x -
24 Oktober 2012 - 11:52
Robinsky Vermeer:
Dag lieve lieve Coby (en de groep, aangezien jullie vast wel over mij gehoord hebben......)
Excuses dat ik pas zo laat wat van me laat horen. Ik weet eigenlijk niet hoe het komt.
Ik heb je spannende verhalen wel gelezen hoor.
Hier is het rustig, vooral op mijn werk.. Maar daar aan tegen kan ik wel je berichtje lezen en wat terug schrijven! Heel apart.
Wat ben ik aan de ene kant toch jaloers dat ik deze mooie verhalen niet in werkelijkheid mag meemaken! Ik zou zo graag een Xtje met je meegaan. Ooit in de toekomst, dan zie ik die mannen in roze broekjes ha,ha.
Kijk nu al uit naar de foto's! Nog even en het is voorbij, geniet er nog maar lekker van! Zou je misschien een longi voor mij mee kunnen nemen? (hihi) Dan betaal ik die! Ben zo nieuwsgierig hoe zoiets eruit ziet....
Vind het erg vervelend dat je geen afscheid meer heb kunnen nemen van Tygo, ik heb hem nog een dikke kus van jou aan hem gegeven. Wat was het moeilijk zeg, ik kreeg het op dezelfde dag te horen. De dierenarts was erg vriendelijk. We hebben zijn koekjes erbij gelegd. (en gebroken)
Lieve Co, we missen je, nog heel veel plezier en met de groep. Ik kijk uit naar je volgende verhaal.
Kusjes en groetjes uit het (vooral koude) Nederland,
Robin XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX,
EN PAS JE GOED OP JEZELF ????? -
27 Oktober 2012 - 12:23
Marjanne:
Hoi Zus
Heb net je bericht(mail) gelezen. Ben zelf een paar dagen weg geweest(maar dat hoor je wel in Nl waarvoor) ja het is zielig van je hondje maar je verhalen zijn weer prachtig. Veel plezier verder en we spreken elkaar weer snel.
En uitkijken he!!!!
Je zusje Marjanne
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
