22 oktober 2012 | Door: Coby

Eindelijk weer een bericht uit het warme Myanmar

Hallo allemaal, Inmiddels ben ik in Mandalay en ben jullie niet vergeten. In tegendeel, zo'n 2 uur een mooi verhaal gemaakt op mijn site, vervolgens stuur ik het weg en ben ik alles kwijt. Dan nu maar een nieuwe poging. In Toungoo een ...

Gorinchem - Nederland

Oh wat is dit toch een geweldig land

Daar ben ik, met een bakje chips naast mij, gekregen van Sai Win Tun, de jonge eigenaar en zijn zus.
Een rum-cola met een flinke scheut rum erin staat ook naast mij. Maar die moet ik betalen.

Ik was gebleven in Tangoo, uiteindelijk heb ik 3 en half uur in het internettentje gezeten, de regen, ongelooflijk, het ging maar door.
Ik zat droog binnen maar de meeste van de groep hebben moeten schuilen en uiteindelijk een vervoermiddel met een dak erop geregeld om droog thuis te komen.

We vervolgen onze weg naar Kalaw, deze plaats ligt hoger, hier gingen de Engelsen in het weekend naar toe om de warmte te ontvluchten.
Er is mogelijkheid voor een trekking, de meeste van mijn groep kiezen voor een halve dag lopen.
Ik ga met ze mee, het is erg relaxt en lijkt op een schoolreisje, een foto hier, een foto daar, het is meer slenteren.

We gaan hierna naar het Inlemeer, oh ik kan in deze omgeving wel weken blijven.
De beroemde voetvissers, Inthwa roeiers,van Tibetaanse afkomst.
Zonen van het meer worden ze ook genoemd.
Zij roeien met 1 been en staan op hun smalle boot, slaan hun voet om de peddel heen en balanseren zonder te vallen.
Ze zetten hun netten zo uit of hun viskorf gemaakt van hout.
Het is zeer bijzonder om te zien.

Er is een bijzonder festival, in de Paung Oo Daw Paya(tempel) staan het hele jaar door al eeuwen lang 5 boedha beeldjes.
Alleen mannen mogen ze beplakken met stukjes bladgoud, daardoor zijn de beeldjes niet meer te herkennen en lijken ze (niet oneerbiedig bedoeld) op sneeuwpopjes.
Eenmaal per jaar verlaten de beeldjes ( op 1 na, deze blijft in de tempel voor bescherming) hun pagoda/klooster.
Het is een festival, ze worden gedragen, met veel ceremonie, 1 voor 1, monniken, muziek,veel politie met kogel vrije vesten aan, mannen in traditionele klederdracht en veel locals die bidden en buigen op de grond.
Eenmaal uit de tempel gaan de klopjes goud in een boot, een gouden boot met een soort Pino uit Sesamstraat voorop (ook weer niet oneerbiedig bedoeld).
Deze boot wordt voortgetrokken door veel boten met mannen in broeken, want zij moeten immers roeien met hun benen.
Door hun power in de benen gaan ze in een maand het hele meer over.
De klompjes "slapen" iedere nacht in een ander klooster/pagode aan het meer.
Ik stond ongeveer een meter van de mensen af die de klompjes goud/beplakte boedha's droegen.
Omwikkeld met een rode doek met tekst.
Wat ben ik toch een gelukkig mens!!
Het is de 3de keer dat ik dit festival meemaak en iedere keer is het weer anders.

Gelukkig houden we het droog en komt de regen met bakken uit de lucht als we bij Aung, van het marionet poppentheater zitten.
Ik ken hem al zo'n 15 jaar.
De groep geniet van zijn one man show.

Ik ga proberen dit verslag weg te sturen, want regelmatig valt de stroom uit en ik zit hier al meer dan 2 uur.
De rum-cola is al op, dat begrijpen jullie.

O ja, Jolanda heeft nieuwe instap slippers, loopt toch wat gemakkelijker dan een slipper tussen je tenen.

Tegenwoordig kun je bij deze site; waarbenjij.nu zien hoeveel mensen mijn verslag lezen.
Hoe komt het dan toch dat er maar 12 of 15 reageren, terwijl er rond de 90 mensen het lezen.
Kom op, reageer, al is het maar 1 zin!!

Meer volgt daar waar mogelijk.
Morgen kan ik de reacties lezen, laat wat horen.

Groetjes en liefs Coby.